0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Gurbet Kuşları (1964) – İstanbul’a Şah Olmaya Gelenlerin Hikâyesi

Halit Refiğ’in Gurbet Kuşları, Yeşilçam’ın kalabalık melodramları arasında görünmezleşmiş ama aslında Türk sinemasının toplumsal damarını açan filmlerden biridir. 1964’te çekilen bu yapım, Orhan Kemal’in 1962 tarihli aynı adlı romanından uyarlanmıştır. Anadolu’dan İstanbul’a göç eden bir ailenin hayalleri ve hayal kırıklıkları üzerinden bir ülkenin kentleşme sancılarını anlatır. Film, 1. Antalya Film Şenliği’nde “En İyi Yönetmen” ve “En İyi Film” ödüllerini kazanmıştır.

Göçün Sinemadaki Yankısı

Tahir Ağa (Mümtaz Ener) ve ailesi, Kahramanmaraş’taki işleri bozulunca tüm mallarını satarak İstanbul’a göç eder. Karısı Hatice (Muadelet Tibet), oğulları Murat (Tanju Gürsu), Selim (Cüneyt Arkın), Kemal (Özden Çelik) ve kızları Fatoş (Pervin Par) ile birlikte Bakırcıoğlu ailesi büyük şehre umutla adım atar. Ancak İstanbul’a gelir gelmez kentin sert yüzüyle karşılaşırlar.

Şehir, onlara umut değil, yabancılaşma getirir. Aile içi çatışmalar derinleşir, toplumsal sınıf farklılıkları görünür hale gelir. Toprakla bağlarını kaybeden bu insanlar, kimliklerini de kaybetmeye başlarlar. Filmin en ilginç karakterlerinden biri olan Heybeci, finaldeki tiradında İstanbul’un çarpık kentleşmesinin adeta anatomisini çıkarır.

Sinemanın Toplumsal Damarı

Halit Refiğ’in kamerası, Yeşilçam melodramlarından farklı olarak gözlemci bir tavırla şehrin gerçek yüzünü yakalar. Gerçek mekânlarda çekilen sahneler, dönemin İstanbul’unu görsel bir belgeye dönüştürür. Oyunculuklar büyük patlamalara değil, hayatın içinden süzülen küçük kırılmalara yaslanır.

Gurbet Kuşları, yalnızca bir aile dramı değildir. Türk sinemasında toplumsal gerçekçiliğin öncülerinden biridir.

Kamera ve Kurgu Dili

Refiğ’in anlatımı, Yeşilçam’ın hızlı akışlı melodramlarından farklıdır. Kamera çoğu kez gerçek mekânlarda, kalabalık sokaklarda ya da dar ev içlerinde karakterlerin ruh hâlini yakalamaya çalışır. Kurgu, dramatik patlamalar yerine gerilimi ve yabancılaşmayı yavaş yavaş hissettirecek bir ritim kurar. Böylece film, yalnızca bir olay örgüsü değil, aynı zamanda bir atmosfer deneyimi sunar.

Gölgedeki Film

Göç bugün hâlâ güncel. İç göçün yerini dış göç almış olsa da, bu kez verdiğinden fazlasını alan bir ülke olarak benzer sancılar sürüyor. Gurbet Kuşları, büyük umutlarla çıkılan yolun sonunda insanı kendi kimliğinden bile koparabilecek bir yabancılaşmayı anlatır bize.

Yeşilçam’ın ticari melodramlarının gölgesinde kalmış olsa da, bence Türk sinemasının toplumsal hafızasında ışığını koruyan bir filmdir Gurbet Kuşları.