0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Galatasaray’ın Ajax’ı 0-3 gibi net bir skorla devirdiği Çarşamba gecesi, sadece Hollanda’yı değil, Türkiye ve Avrupa’nın dört bir yanındaki Türkleri de ayağa kaldırdı.

Maçın ardından Amsterdam’ın eğlence mekânları sarı kırmızı renklerle dolup taştı. Her köşede yankılanan “Cim Bom Bom” sesleri, Amsterdam gecesine uzun zamandır duyulmamış bir coşku kattı.

Bu zafer, benim için de özel bir anlam taşıyordu. Çünkü 65 yıllık gazetecilik yaşamımın ilk yıllarındaki spor günlerimi hatırlattı. O eski heyecan, o tribün nefesi, o kalp atışları… Galatasaray, bir kez daha o duyguyu yaşattı bana.

Bu kez Amsterdam’dan bildiriyorum:

Çarşamba gecesi, Amsterdam’ın Johan Cruyff Stadı’nda Ajax’ı 0-3 mağlup eden Galatasaray, başta Lahey Büyükelçimiz Fatma Ceren Yazgan olmak üzere, binlerce Türk’ün gece yarılarına kadar eğlenmelerini sağlarken, şahsımın da 65 yıllık gazetecilik yaşamımdaki spor günlerimi hatırlattı.

Lahey Büyükelçimiz Fatma Ceren Yazgan da bu büyük gecede tribündeydi. Maç sonrası yaptığı kısa ama anlamlı açıklamada, “Hayatımda izlediğim ilk Galatasaray maçında ve Hollanda’da izlediğim ilk karşılaşmada, Osimhen’in hattick’ine tanık oldum. Futbolu adil ve keyifli kılan herkese teşekkürler.” diyerek hem takdirini hem de sevincini dile getirdi.

Johan Cruyff Stadı’ndaki 55 bin seyircinin önünde oynanan bu maç, Galatasaray’ın sahadaki üstünlüğüyle tarihe geçti. Hollanda’nın dev kulübü Ajax’ı sahadan silen Aslanlar, milyonlarca Türk’e gurur ve mutluluk yaşattı. Özellikle Amsterdam’a Türkiye’nin ve Avrupa’nın birçok kentinden akın eden taraftarlar için, o gece bir futbol şöleninden çok daha fazlasıydı: bir kimlik, bir aidiyet, bir gurur gecesiydi.

Galatasaray’ın bu zaferi bana, arşivimin tozlu raflarında saklı kalan o eski futbol anılarını da hatırlattı. Örneğin, yıllar önce PSV karşısında 3-0 mağlup olduktan sonra teknik direktör Mustafa Denizli’nin,“Bu iş burada bitmedi, bunun İstanbul’u da var” deyişi hâlâ kulaklarımda. Ve nitekim, İstanbul’da o sözünü fazlasıyla yerine getirmişti. Yine Lüksemburg’daki Avenir Beggen karşılaşmasında izlediğim Galatasaray, rakibini sahadan silmişti.

Ajax ise benim Hollanda yıllarımda sempati duyduğum bir takımdı. Johan Cruyff, De Boer kardeşler ve diğer efsanelerle dostluklarım olmuştu. Zamanın başkanı Jaap van Praag’ın davetiyle, Ajax’ın onursal üyeliğine layık görülmüştüm. Her maçta bana ayrılan özel koltuktan karşılaşmaları izlerdim.

Hatta bir gün antrenmanlarına katılıp sırtıma Cruyff’ın efsane 14 numarasını geçirmiştim. O anı hâlâ dün gibi hatırlıyorum.

Galatasaray’ın galibiyeti, işte bu eski anıları yeniden canlandırdı. Bizler sevinçle coşarken, Hollandalılar aynı ölçüde üzüldü. Maçı anlatan spikerin ses tonundan ve bugün çıkan gazetelerden bunu anlamak mümkündü.

Ve ben yine diyorum ki:
Daha nice sevinçli, gururlu, unutulmaz maçlarımıza kadar, hoşça kalın!