0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Biz de gerek Avrupa’daki çalışmalardan, gerekse Türkiye’nin içinde bulunduğu durumdan özetle bilgi sunduk. Müslümanların birlik ve beraberliğinden tüm şergüçlerin rahatsız olduklarını bunun için aramızdaki yardımlaşmayı dahi engellemek için bir çok yola başvurduklarını da konuştuk. Böylece görüşmemiz sona erdi ve helalleşerek ayrıldık.

TÜRK PARLEMENTERLER HEYETİ BAŞKANLIK SARAYINDA!                                                                       Beraberimizde götürdüğümüz bir miktar nakdi yardımı (Mark) ilgililere teslim ettikten sonra saraydan çıkacağımız sırada Bosna yardımlarını araştırmak/soruşturmak için kurulan TBMM Türkiyeli Parlementerler Heyeti Başbakan Haris Sladzic ile görüşmesini tamamlamış,  Saray’ın koridorunda Devlet Başkanı Aliye İzzetbegoviç’in makamına doğru geliyorlardı. Biz, yön değiştirdik! Daha sonra öğrendiğimize göre heyet de, İzzetbegoviç ile gerekli görüşmelerini yapmış, sonunda gazeteciler İzzetbegoviç’e Bosna’ya yapılan yardımlar konusunda sorular yöneltmişler! Kendileri cevaben; “Biz gerek Avrupa’daki Milli Görüş Teşkilatlarından, gerekse Türkiye’deki Refah Partisi camiasından çok yardım aldık. Hem de sizin tahmin edemeyeceğiniz kadar!” demek suretiyle kartel medyasının bu konuda kasıtlı olarak çıkardığı yaygaralara da bir cevap vermiş. Hatta Heyetle birlikte olan T.C. Bosna-Hersek Büyük Elçisi de orada şu olayı anlatıyor; “Bosna Hersek bağımsızlığını ilan edince devletimiz bizi buraya görevlendirdi. Ancak savaş başlamıştı. Sarayova’ya girmek mümkün değildi. Milli Görüş ve  IHH (Avrupa), zor ve tehlikeli şartlarda bizim tüm eşya ve malzememizi tünelden Sarayova’ya taşıyarak burada çalışma ortamımızı oluşturduk” diyor. Bu itiraf da kartel medyasının suratında şamar gibi patlıyor! Bosna‘ya yapılan yardımlardan rahatsız olan bazı kartel medyasının yayınladıkları asılsız haberler neticesinde, güya Bosna’ya toplanan yardımları yönettiği iddia edilen Refah Partili Süleyman Mercimek adındaki şahıs hakkında Fatih ve Konya-Seydişehir Savcılıkları basında çıkan bu haberler doğrultusunda soruşturmalar başlatmıştı. İddiaya göre Toplanan paraların çok küçük bir kısmı Bosna’ya gönderilmiş. Daha sonra bu suçlamaların aslı olmadığı mahkeme kararları ile kanıtlanınca, Hürriyet kendisini tekzip ediyor ve küçük yazılarla da olsa 03.01.1994 tarihli nüshasında Bosna konusundaki asılsız haberlerini tekzip ediyordu.

ŞEHZADELER ŞEHRİ TRAVNİK!

İzzetbegoviç ile görüşmemizi yaptıktan sonra hiç vakit kaybetmeden Sareyova’dan ayrıldık ve Şehzadeler şehri Travnik’e doğru yola çıktık. Bosna-Hersek Genel Kurmay Başkanlığı burada idi ve savaş planları da buradan yapılıyordu. Akşam saatlerinde Travnik’e vardık ve doğruca Genel Kurmay Başkanlığına gittik. Nöbetçi askerlere, Almanya Milli Görüş Teşkilatlarından ziyarete geldiğimizi söyledik. Yapılan telefon irtibatından sonra hiç bekletmeden bizi hemen Genel Kurmay Başkanı’nın odasına götürdülüler. Odaya girdiğimizde Genel Kurmay Başkanı Rasim Deliç ve 4 tane ordu/kuvvet komutanı ile toplantı halinde idiler. Bizi kardeşçe karşılayıp kucakladıktan sonra oturup bir saatten fazla hem sohbet ettik, hem de savaş hakkında bilgi aldık. Yardımlardan dolayı bize teşekkür ettiler. Gerek Genel Kurmay Başkanı Rasim Deliç, gerekse diğer komutanlar gerçekten askeriyede yetişmiş uzman insanlar. Yani yugoslavya federasyonu dağılmazdan önce Yugoslavya ordusunda görev yapıyorlarmış.

On yıl sonra Bosna’ya ikinci kez ziyaret maksadıyle gittiğimde Travnik’i daha yakından tanıma fırsatı buldum. Şehir içinde parkta otururken arka taraftaki tepelerden süzülen şelalenin yanıbaşınızdan narin bir gelin edasıyla akıp gitmekte olduğunu görünce/işitince Bosna’nın tabii güzelliğinin daha bir başka  tablosunu gördüm.

VE CEPHEDEYİZ ! 

Komutanlarla olan görüşmemizin sonunda Genel Kurmay Başkanına şaka ile karışık; “bizi yarın cepheye gönderemez misiniz?” diye sordum. O da “nema problem”. (Problem yok) dedi. Biz o geceyi kaloriferi yanmayan, camları kırık bir otel odasında ve de top sesleri altında geçirdikten sonra sabah iki asker bizi alıp cip’e bindirerek cepheye doğru yola çıktık. Gideceğimiz yer, savaşın başlarında Sırpların elinde bulunan ve son derece stratejik bir yer olan “Vladsic tepeleri/dağları”. Boşnaklar iki hafta kadar önce burayı ele geçirmişler. Sırp askerleri de aradaki vadiden sonra karşıdaki  dağlara konuşlanmışlar. Yani araları takriben 2 Km bir mesafe var.  Biz cepheye vardık ve askerler 5’er 10’ar kişilik kazdıkları mevzilerde herhangi bir saldırıya karşı hazır  olarak bekliyorlar. Biraz daha geniş bir mevzide de cephe komutanı bulunuyor. O mevziye girdik çay falan içtikten sonra askerler bize çevre ve iki hafta önceki çarpışmalarla ilgili bilgi vermek üzere mevziden dışarı çıktık.

ÜZERİMİZE MERMİ YAĞDIRDILAR!

Etraf 10-15 Cm. karla kaplı idi. 5-6 kişi bir daire oluşturmuş şeklinde durarak askerin anlattıklarını dinlerken bir mermi adeta burnumuzun dibinden geçerek az ilerde karlara saplandı. Asker bize; “hemen, herkes dağılsın ve sürünerek mevzilere sığınsın” dedi. Biz de söyleneni uygulayarak yakınımızdaki mevziye sığındık. Tabii bu arada birkaç mermi daha atıldı. Mevzide bir süre bekledikten sonra arabamızı bıraktığımız yere dönmeye çalıştık. Arabayı bıraktığımız yer 100 metre kadar ileride ve tepenin arkasında kalıyordu. Biz, birer birer mevziden çıkıp hedef küçülterek arabaya doğru gitmeyi planladık. 1-2 arkadaş gittikten sonra ben atağa geçtim. Tam yolun ortasında iken Sırp askerlerinin attığı bir mermi burnumun dibinden geçti. Bu sefer ben yatarak sürünmek suretiyle kalan mesafeyi geçerek hedef olmaktan kurtuldum. Allah’a şükür burnumuz kanamadan bu tehlikeyi de atlattık.

ZENİCA ÜZERİNDEN TUZLA’YA

Travnik’te görüşmelerimizi tamamlayarak Zenica şehrine kısaca uğradıktan sonra Kuzey Doğudaki Tuzla’ya yol alıyoruz. Tuzla şehrinde, Yugoslavya Federasyonu zamanında yapılmış en önemli devlet yatırımlarından Demir Çelik Fabrikası var. Savaş şiddetlenince BM kapsamında Türkiye’den gelen birlik buraya konuşlandırılmış. Birliğimiz burada, hem Bosna-Hersek için son derece önemli olan bu tesisi koruyor, hem de çevrede Sırpların zalimce yakıp yıktıkları Cami, Okul ve birkısım tarihi eserleri onarmaya çalışıyorlardı. Buradaki Türk Birlik Komutanını ziyaret ederek bir süre kendileri ile görüştük. Tuzla’daki ziyaretimizi de tamamladıktan sonra son ziyaret edeceğimiz yer Kuzey Doğuda, uç noktada ve Sırbistan sınırındaki Gradacaç şehri.

SON NOKTA GRADACAÇ!

Gradacaç, Bosna Hersek’in Sırplara karşı son kalesi. Bu cephedeki komutan ise, Adem Haciç. Hani şu kartel medyasının yazmakla bitiremediği. O‘nu da Süleyman Mercemik ile birlikte yargılamaya çalıştılar; yok İmammış, yok Komutanmış gibi alaylı haberler yayınladılar ya!.

Gradacaç’a gidince kendisini bulduk. Bizi o akşam evinde misafir etti. İki katlı evinin bir tarafı top mermisi ile yıkılmış. Geceyi orada geçirdikten sonra kendisinden bizi cepheyi götürmesini istedik. Şehrin birkaç Km. uzağındaki arazide, aralarında sadece birkaç yüz metre mesafe olmak suretiyle bir tarafta Sırp askerleri, bir tarafta da Müslüman Boşnak askerler mevziler kazarak konuşlanmışlar. O sıralar “sözde” geçici bir ateşkes vardı, ama fırsatını bulan kurşunu basıyor, hiç dinlemiyordu. Biz dört arkadaş önümüzde Adem Haciç olduğu halde uzun bir mesafeyi sürünerek Boşnak askerlerin bulundukları mevzilere indik. Öyle ki mevziden kafanı çıkarsan kurşunu basıyorlar. Mevzilerde askerlerle görüştükten sonra geldiğimiz şekilde tekrar şehre geri  döndük. Vakit ikindi idi. Adem Haciç imam oldu biz de cemaat ve böylece namazlarımızı eda ettik. Bizim kartel medyasının alaya almaya çalıştığı Adem Haciç gerçekten Cephede komutan, Camide de imamdı. Bunu aynel yakın yaşadık. Zaten gerçek Müslüman da öyle olmalı değil mi? Ama geri zekalılar bunu nerden bilsin! Adem Haciç daha önceleri Irak’ta mühendis olarak görev yapmış hem arapça, hem ingilizce, hem de anlaşabilecek kadar da Türkçe konuşabiliyor.

 ETNİK TEMİZLİĞİN SIRPÇASI:  SREBRENİTSA ! 

Savaş’ın kendi aleyhlerine sona ereceğini anlayan Sırplar, finali de kendilerine yakışır bir şekilde yapmaya karar verdiler. Nisan 1993 tarihli 819 ve 824 sayılı BM Güvenlik Konseyi kararları ile güvenli bölge ilan edilmiş olan Srebrenica’da savaşın son büyük katliamını yaptılar. 11 Temmuz 1995 tarihinde Sırplar,  Srebrenitca’da BM.’in Güvenlik güçlerince  ellerinden savunma silahları alınmış 8372 Boşnak Müslümanı genç-yaşlı, kadın-erkek-çocuk  demeden birkaç gün içerisinde hunharca katlettiler, hem de BM Güvenlik güçlerinin nezaretinde! Bu, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra yaşanan en büyük sivil katliamdı. Bizim Bosna’da bulunduğumuz günlerde  Srebrenica şehri kuşatma altında olduğundan şehre girmek mümkün olmadı. Ziyaretimizden 4 ay kadar sonra bu katliamı öğrendiğimizde kahrolduk. 30 yıldan beri her yıl 11 Temmuz’da Srebreniça’da Sırp katliamı lanetlenir.

Srebrenitsa katliamında binlerce Boşnak sivili öldürmekten suçlu bulunan Sırp yetkililere verilen cılız ve yetersiz cezalar ise soykırım kurbanlarının yakınlarının vicdanlarında karşılık bulmadı.

Soykırımda binlerce Boşnak sivili öldürmekten suçlu bulunan Sırp yetkililerden 4’ü bu sürede görülen davalarda müebbet hapis cezası alırken, 45 Sırp ise toplam 699 yıl hapse mahkûm edildi ancak aradan geçen 30 yıla rağmen soykırım kurbanlarının yakınlarının acıları dinmedi!