Gırnata çevresinin düşüşü ve Gırnata’nın teslim teklifleri;
Böylece 756 yılında kurulan Kurtuba Emevi Devleti (Endülüs Emevi Devleti) 275 yıl ayakta kaldıktan sonra 1031 yılında sona ermiş, 55 yıl da “Tavaif-iMülk” (Şehir Devletleri) hüküm sürmüştür. Daha sonra ise Murabıtlar’ın Şehir Devletlerini toplamasından (1085) 1492’ye kadar da yani 407 yıl; “Murabıtlar”, “Muvahhidler” ve “Ben-i Ahmer” dönemi yaşandı.
Müslümanlar, Endülüs’te (İspanya) toplam olarak 756 yıl kaldılar. Ferdinand 1482 yılında Gırnata’nın Kuzey Batısını kontrol altına almak gayesiyle El Hamra’yı ani bir hücumla zapt etti. Şehir halkı Kastilyalılar tarafından kılıçtan geçirildi. Benü Ahmer Devletinin başında bulunan Ebu’l Hasan, şehri geri almak için iki defa teşebbüste bulundu. Bunlardan birincisinde başarısızlığa uğradı ise de, ikincisinde başarı elde etmek üzere iken Gırnata’da Ebu Abdullah’ın isyan haberini duyunca geri dönmek mecburiyetinde kaldı.
Ebul Hasan’ın iki karısı vardı. Biri Arap asıllı, diğeri ise Kastilyalı Hıristiyan Asilzadelerden birinin kızıydı. Ebul Hasan, İspanyol asıllı karısından olan çocuklarına çok düşkün olduğundan, Arap asıllı zevcesi, kendinden dünyaya gelme oğlu Ebu Abdullah’ı kocasına karşı kışkırtmıştı. Babasının, Gırnata çevresinde Hıristiyan ordularıyla tekrar savaşa girdiği günlerde Ebu Abdullah, el- Hamra Saryı’nı ele geçirerek 1482’de hükümdarlığını ilan etti. Ebul Hasan ise öz oğlunun bu ihaneti karşısında kardeşi ez Zağal’ın Vali olarak bulunduğu Malaga’ya gitti.
Kardeş kardeşin kanını döküyor ve Gırnata düşüyor!
Ebu Abdullah, maslahat ve milli dış siyasete uygun düşmeyecek bir şuursuzluk içinde Kastilya Krallığı’na bağlı bir şehir olan Lusina’ya saldırdı. Yenilgiye uğradı ve esir düştü.
Bu olaydan sonra Ferdinand ve İzabel, Gırnata İslam Devleti’ni tarihten silme planında bu esiri bir kukla gibi kullandılar. Ebu Abdullah’ı büyük bir ordu ile Gırnata’ya gönderdiler. Ebul Hasan, bu sırada tahttan feragat ederek tahtı kardeşi Ez Zağal’a bırakmıştı. Ez Zağal’ın taraftarları ile Hıristiyanların desteğindeki piyon ordu arasında kanlı boğuşma oldu. Annesinin şehir içindeki propagandası ile Ebu Abdullah istikametinde silahlanan halka Hıristiyanlar işbirliği yaparak Ebul Hasan ve Ez Zağal taraftarları ile kıyasıya vuruştular. İki tarafın liderlerinin dindaş, soydaş ve üstelik yakın akraba oluşu, bu görünüşü daha da acıklı hale getiriyordu.
Bu iç kavga devam ederken, Kastilyalılar savunmasız kalan Gırnata çevresindeki kasabaları birer birer zapt ettiler. Var gücü ile Gırnata şehrini savunan Ez Zağal’ın karşısında ne yazık ki, sadece Hıristiyan askerler değil, yeğeni Ebu Abdullah’ın kandırdığı Müslüman askerler de vardı. Giderek kuvvetinin azaldığını gören Ez Zağal, Afrika İslam hükümdarlarından yardım istemişse de bu yardım gelmemişti. Abluka neticesinde bazı geçitlerden erzak ve levazımın girmesi de önlenince, şehirdeki yiyecek stokları tükendi. Uzun müzakerelerden sonra aşağıdaki şartlarla şehrin teslimine karar verildi!
İki ay içinde Müslümanlar, karadan veya denizden bir yardım görmedikleri takdirde şehir, Hıristiyanlara teslim olunacaktı.
Melik, vezirleri ve ileri gelen devlet adamlarıyla Kastilya Prensi’ne itaat üzere boyun eğecekti.
Gırnata’nın son Hükümdarı Ebu Abdullah’a el- Beşerat’a bir miktar arazi verilecekti.
Müslümanların ibadetlerine müdahale edilmeyecekti, Cami ve benzeri kutsal binalar, saldırıdan uzak olacak, eskiden olduğu gibi müezzinlerin ezan okumalarına müsaade edilecekti.
Müslüman ahalinin davaları kendi hâkimlerince görülecek, Müslümanlarla Hıristiyanlar arasında doğacak ihtilaflara Müslüman ve Hıristiyan hâkimlerden oluşan mahkemeler bakacaktı.
Müslüman ahali daha önce Gırnata hükümdarlarına verdiği vergiler kadar vergi ödemekle yükümlü olacaklardı.
Hiçbir Hıristiyan bir Müslüman’ın evine zorla giremeyecek, Müslümanları tahkir edemeyecekti.
Şu ana kadar alınmış esirler, serbest bırakılacaktı.
Afrika’ya göç etmek isteyen Müslümanlar, belirli bir süre içinde isteklerine ulaşabilecekler, Kastilya gemileri bu konuda yardımcı olacaklar, göçmenlerden sadece belirli bir yolcu ücreti alınacaktı.
Belirli bir süre sona erdikten sonra Müslümanların göç etmelerine müsaade verilmeyecek, ancak yolculuk için gerekli harcamaları karşılayacak nakit ve erzak ile birlikte taşıyabilecekleri mal ve eşyanın onda birini terk ettikleri takdirde göç edebileceklerdi.
Hiçbir kişi, bir başkasının suçundan dolayı cezaya çarptırılmayacaktı.
İslam Dini’ni kabul etmiş bir Hıristiyan, eski dinine girmeye zorlanmayacaktı. Müslümanlardan biri Hıristiyan olmak isterse, uyarı ile düşünmeye davet olunacak, belirli bir süre sonra Müslüman ve Hıristiyan hâkimlerden oluşan komisyonun huzurunda aynı isteği taşıdığı anlaşılırsa karar ve davranışında serbest bırakılacaktı.
Hiçbir Müslüman, kendi arzusu olmaksızın zorla evinden dışarıya çıkarılmayacaktı.
Ülkede oturmak, ya da seyahat etmek düşüncesinde olan her Müslüman’ın, gerek şahsı, gerekse malı mülkü saldırıdan korunmuş olacaktı.
Müslümanlarla Hıristiyanlar arasında herhangi bir fark, herhangi bir ayrıcalık olmayacaktı.
News
