Nereden başlamalı bilmem ki. Hepsi birbirinden tehlikeli ve düşündürücü. Tek tek ele alsak her bir konu için haftalar gerekli. Zaten haftada bir gün yazıyorum. Gündeme yetişmek neredeyse imkansız. Ama bazıları tahammül sınırlarımızı patlatınca bir vatandaş sorumluluğuyla ses vermek mecburiyetini hissediyor insan. Sonucu değiştirmese de yazdıklarınız, vicdanen rahatlıyorsunuz. Yani ; “ Sussam gönlüm razı olmuyor, konuşsam çare değil!”
Başlayalım o zaman. 10 Kasım Pazar günü Ata’mızın sonsuzluğa yürüyüşünün 87.yıl dönümünde onu andık yine bitmeyen bir hasretle. Sosyal medya paylaşımımda, “Her gün katmerleniyor hasretimiz, artıyor yalnızlığımız. Sana minnettarız Atam. Ruhun şad olsun.” demiştim. Ona olan hasretimiz artarken bazı densizler de nefretimizi şaha kaldırıyor.
Anıtkabir’deki birçok törende yaşıyoruz bunu. R.T.Erdoğan alana giriş yaptığında AKP’li kadrolar “Recep Tayyip Erdoğan” diye slogan atmaya başlıyorlar. Ne inançlarımızda yeri vardır bunun, ne de geleneklerimizde. Adından belli değil midir? Bir kabir vardır orada. Üstelik bu kutsal devletin kurucu lideri Mustafa Kemal Atatürk’ün. Orasını bir siyaset meydanına çevirmek seviyesizlik, görgüsüzlük, lümpenlik, cahillik, ahlaksızlıktır, ayıptır yahu! Sizde hiç mi utanma duygusu yoktur kardeşim! Eğer gerçekten yoksa, sizi hangi ideoloji, hangi parti eğitimi bu hale getirdi?! Hani siz cenazeyi alkışlarla uğurlamayı bile adaba aykırı bulurken, yüz binlerin aktığı ve gözyaşlarıyla Ata’sına koştuğu bir günde bu edepsizliği yapmaktan hiç mi hicap duymazsınız!
Peki sayın Cumhurbaşkanı bu sloganları duyduğu halde bugüne kadar en küçük bir tepki bile gösterdi mi? O istemese ve talimat verse bir meczup bile orada bağırabilir mi? Biliyor musunuz, bu 10 Kasım Anıtkabir ziyaretinde tüm zamanların rekoru kırıldı. Bu densizlikler devam ettiği sürece bu millet daha büyük bir özlem ve aşkla Ata’sına koşmaya, üst üste rekorlar kırmaya devam edecektir. Çünkü o bizim batmayan güneşimiz, sönmeyen, söndürülemeyecek olan özgürlük ateşimizdir.
Bir başka kepazelik ise, bir iki parti hariç neredeyse tüm parti liderlerinin Kürt sorununa(!) çözüm bulma yarışı. Burun farkıyla da olsa yarışı önde bitirmek, birkaç bin oy daha fazla alabilmek, makamın ve koltukların sefasını ebedi kılabilmek uğruna liderler ateşle oynamaktadırlar. Genel seçim öncesinde CHP’yi Kandil’den emir almakla, PKK’la elele olmakla, DEM Partiyle gizli ittifak yapmakla suçlayan, bu konuda montaj kasetler yayınlayarak oy toplayan AKP ve MHP, teröristbaşını TBMM’de DEM Partinin grup toplantısında konuşmaya, örgütü lağvetme çağrısı yapmaya davet ediyor. Böyle yaparsa tecrite son verilebileceğini, umut hakkı doğabileceğini haykırmaktadırlar ve bizi de “Devlet aklı” diyerek susturmaya çalışıyorlar.
Soruyorum, yıllardır devletimizi ekonomik yönden milyarlarca dolar zarara uğratan, 40 bin canı acımasızca katleden, köylerimizi, mezralarımızı basıp masum insanlarla beraber ateşe veren, şehirlerimizi yakıp yıkan bu barbar ve vahşi caniye umut hakkı ha! Yazıklar olsun! Şehitlerimin, gazilerimin, Mehmet’lerimin, yetimlerin hakkı ne olacak?
CHP Genel Başkanı ne diyor? İktidarlarında Kürtlere eşit vatandaşlık ve devlet vadediyor. Sayın Özel, bazen iyi hazırlanmadan, ergen atarlıklarına kapılıyor, çok konuşuyor ama boş konuşuyorsun. Bu milletin umudunu çürütüyorsun. Sonra düzeltmeye çalışsan da söz ağızdan bir kere çıktı mı telafisi zor .Artık iyice inandım ki, senden genel başkan olabilir ama lider asla.
Kim eşit değil beyefendi bu memlekette? Devlet vaatle kurulmaz Eczacı kardeşim. Özgürlüğün bedeli candır, kandır. Bunu göze alanlar varsa hodri meydan. Bu vatanı kimse bize hediye etmedi. Hiç kimseye de bağışlanacak bir karış toprağımız yoktur. Egemenlik ortak kabul etmez beyler! Herkes bin kere düşünüp bir kere söylemeli ve demelidir ki; bu ülkede Kürt sorunu yoktur, terör sorunu vardır. Aksini söyleyenin Türklükle sorunu vardır ve onlar emperyalizmin emrinde, BOP adıyla güncellenmiş Sevr tiyatrosunun figüranlarıdır. Talabani, “En büyük hayalim, İstanbul’un başkent olduğu Orta Doğu Birleşik Devletleri” demişti daha 1996 yılında. Ondan da önce Turgut Özal federasyondan bahsetmiş, tepkiler üzerine geri adım atmıştı. ABD’nin BOP tuzağına düşülmemelidir.
Oyun çok büyük, biz yine tek başımıza, onlar yine çok kalabalık. ABD’si, Rus’u, AB’si, Yahudisi, Rum’u, Ermeni’si, Arap’ı. Kolay değil, işimiz zor. Zoru başardığımız için adımız TÜRK olmuş bizim. Türküm diyenler kepazeliklere izin vermemeli, uyanık olmalıdır.
News
