0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Uzman Psikolog Nergis ÖZDİNÇ

Korku, tıpkı sevinç, mutluluk, üzüntü gibi bir duygudur. Korku duygusu yaşama aittir ve hissedilmesi doğaldır. Yetişkinlikten çocukluğa her yaş gurubunda gözlenen korku duygusu farklı şekillerde kendini gösterebilir.

3-4 yaş gurubunda anne babadan ayrılma korkusu daha yoğun gözlenirken, 4 yaşından itibaren korkular daha somutlaşır. 6 yaş itibari ile hayalet gibi soyut korkular gözlenmeye başlar.

Gelişim dönemine özgü olan korkular, aile tutumlarının desteği ile günlük yaşamı engellemez. Ancak korkular günlük yaşamı etkileyen düzeyde ise, okula gitme, uyuma gibi durumlarda günlük akışı engelliyor ise mutlaka bir uzman desteği almak gereklidir.

Yazıya başlarken değindiğim gibi, korku normal bir duydur. Çocuklardaki korkuyu pekiştirmemek gerekir. Korkuların günlük akışı engellememesi için dikkat etmemiz gereken birkaç öneri sunmak istiyorum.

Öncelikle, çocuğunuz kaç yaşında olursa olsun hissettiği korkuya karşı saygı gösterin. Ona bu konudan dolayı bağırmak, alay etmek veya korkusunu yok saymak korku sürecinin uzamasına sebep olacaktır.

Çocuğun tepkilerini bilinçli bir şekilde değerlendirmek gerekir. Aileler, hangi korkuların normal, hangilerinin yardım alınması gereken boyutta olduğunu iyi gözlemlemelidirler.  

Korkusunun ana kaynağını anlamaya çalışın. Ağlama veya kriz anları geçtikten sonra sakinleştiğinde bu konuyla ilgili sohbet edin ya da ondan duygularını anlatan bir resim yapmasını isteyin.

Çocuğunuzun korkuları hakkında konuşup anlatmasını sağlayın. Gerekirse korkuları hakkında bilgilendirin. Korkuları olan çocuğa sabırlı davranıp, korkularını yenmesi için zaman tanınmalıdır.

Ev içinde korkutucu bir tutum olup olmadığına dikkat edilmelidir. Otoriter, baskıcı bir tutumla yetiştirilen çocuklar yeterli güven duygusunu kazanamadıkları için ve aşırı korunan çocuklar, belirsiz durumlardan çabuk etkilenebildiklerinden dolayı korku tepkilerini kolaylıkla yaşayabilirler.

Korkuların bazı zamanlarda ya da bazı durumlarda artıp artmadığını gözlemleyin. Korkunun belirli bir olaydan sonra mı ve bu olayla bağlantılı olarak mı ortaya çıktığını saptayın.

Çocuklara korkulu masallar anlatılmamalı, korku unsurları içeren film ve çizgi filmler izletilmemelidir. Oyunlarınızda korkutma bir oyun aracı olmamalıdır.

Beraberce deneyimleyebileceğiniz korkuları varsa yanında durarak ona destek olun. Örneğin karanlıktan korkuyorsa el ele tutuşup beraberce karanlıkta durabilir ve ona güvende olduğunu söyleyebilirsiniz.

Çocuğunuzun korkmasının doğal olduğunu ve geçeceğini ona anlatın. Bunun için kendinizden veya başkalarından örnekler verebilirsiniz. “Bu korkuyu hisseden yalnızca sen değilsin, bir sürü çocuk senin yaşında korkar. Ben de senin yaşındayken karanlıktan korkuyordum.” gibi cümleler yalnız olmadığını hissettirecektir.

Tüm bunlara rağmen çocuğunuzdaki korku, günlük akışınızı engelleyecek düzeyde devam ediyorsa uzman desteği almaktan çekinmeyin.